عوامل ابتلا به نارسایی قلبی
هر یک از شرایط زیر نیز میتواند باعث صدمه یا تضعیف قلب شود و این عارضه را بوجود آورد که ممکن است بیمار از آنها بیاطلاع باشد:
بیماری عروق کرونر: بیماری عروق کرونر شایعترین نوع بیماری قلبی و شایعترین علت نارسایی قلبی است. این بیماری ناشی از تشکیل ذخایر چربی (پلاک آترواسکلروز) در عروق است که میتواند باعث کاهش جریان خون و حمله قلبی شود.
فشار خون بالا: اگر فشار خون بیمار بالا باشد، قلب باید بیشتر از آنچه که برای گردش خون در بدن لازم است، کار کند. با گذشت زمان، این فشار اضافی میتواند عضله قلب را بیش از حد سفت یا ضعیف کند به نحوی که نتواند خون را به طور مؤثر پمپ کند.
بیماری دریچه قلبی: دریچههای قلب حفرات قلبی را از هم جدا کرده و خون را در جهت مناسب درون قلب هدایت میکنند. آسیب دریچه، منجر به کاهش حجم انتقال خون از یک قسمت قلب به قسمت دیگر میشود. قلب به منظور جبران این وضعیت، با قدرت بیشتری منقبض میشود که نتیجه آن در دراز مدت تضعیف و آسیب قلب است.
میوکاردیت: به التهاب عضله قلب گفته میشود. این وضعیت معمولا در اثر برخی از عفونتهای ویروسی خاص ایجاد میشود و میتواند منجر به نارسایی سمت چپ قلب شود.
کاردیومیوپاتی: نوعی بیماری پیشرونده است که در آن قلب به طور غیر طبیعی بزرگ، ضخیم و یا سفت میشود و میتواند علل مختلفی داشته باشد. از جمله این علل میتوان به برخی عفونتها، سو مصرف الکل و مواد مخدر مانند کوکائین یا برخی از داروهای مورد استفاده در شیمی درمانی اشاره نمود. عوامل ژنتیکی نیز میتوانند در ایجاد این عارضه نقش داشته باشند.
بیماریهای مادرزادی قلبی: اگر حفرهها و دریچههای قلب به درستی در جنین شکل نگیرد، قسمتهای سالم قلب باید سختتر کار کنند که این امر به نوبهٔ خود ممکن است منجر به نارسایی قلبی شود.
آریتمیهای قلبی (ضربانهای نامنظم قلب): ضربانهای غیر طبیعی شامل ضربان آهسته، سریع و یا نابه جا میشود. در آریتمیهای مختلف مانند فیبریلاسیون دهلیزی یا بطنی، قلب توانایی پمپاژ موثر خون را از دست میدهد.
بیماریهای زمینه ای: برخی از بیماریهای مزمن مانند دیابت، ایدز، پرکاری یا کم کاری تیروئید و مسمومیت با آهن در پیدایش نارسایی نقش دارند.
عوامل افزایش دهنده خطر ابتلا به نارسایی قلبی
موارد زیر از علل پیدایش نارسایی قلبی نیستند ولی خطر ابتلا به این بیماری را افزایش میدهند. وجود تنها یکی از این عوامل خطرساز ممکن است برای ایجاد نارسایی قلبی کافی باشد:
مصرف برخی از داروها: برخی از داروها ممکن است منجر به نارسایی یا مشکلات قلبی شوند. داروهایی که احتمال بروز مشکلات قلبی را افزایش میدهند شامل داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDS)، ضد دیابت، داروهای بیهوش کننده و برخی از داروهایی که برای درمان آریتمیها، فشار خون بالا، سرطان، بیماریهای اعصاب و روان و بیماریهای ریوی استفاده میشوند، میباشند. داروهای مصرفی را خود به خود قطع نکنید. اگر در مورد داروهایی که مصرف میکنید سؤالی دارید، با پزشک خود مشورت کنید.
آپنه خواب: نوعی اختلال خواب است که با توقف یا کاهش تنفس کوتاه مدت در طول خواب همراه است. عدم توانایی تنفس صحیح هنگام خواب شبانه باعث افت میزان اکسیژن خون و افزایش خطر ابتلا به ریتم غیر طبیعی قلب میشود که هر دو میتوانند قلب را تضعیف کنند.
چاقی: افرادی که چاق هستند، بیشتر در معرض خطر نارسایی قلبی قرار دارند.
مصرف الکل: نوشیدن زیاد الکل میتواند عضله قلب را تضعیف کرده و منجر به نارسایی قلبی شود.
عوارض نارسایی قلبی چیست؟
عوارض این بیماری بر اساس موارد مختلف از جمله شدت نارسایی و سن بیمار میتواند شامل موارد زیر باشد:
آسیب یا نارسایی کلیوی: نارسایی قلبی جریان خون به کلیهها را کاهش میدهد که میتواند در صورت عدم درمان باعث نارسایی کلیوی شده و منجر به دیالیز بیمار شود.
مشکلات دریچهای قلب: در صورتی که حفرات قلب بزرگ شده یا فشار داخل آنها افزایش یابد، دریچههای قلبی که وظیفه هدایت مناسب جریان خون را دارند، توانایی عملکرد صحیح خود را از دست میدهند.
آریتمیهای قلبی: این دسته از بیماریها، خود هم از علل و هم از عوارض نارسایی قلبی هستند.
آسیب کبدی: نارسایی قلبی منجر به تجمع مایعات در کبد میشود. این مایع اضافی در نهایت کبد را زخم کرده و عملکرد صحیح کبد را دشوارتر میسازد.
برخی از علائم این بیماری و عملکرد قلب با درمان مناسب بهبود مییابد. با این وجود نارسایی قلبی تهدید کننده حیات است. افراد مبتلا به نارسایی قلبی ممکن است علائم شدیدی داشته باشند و بعضا نیاز به پیوند قلب پیدا کنند.
چگونه میتوان از نارسایی قلبی پیشگیری کرد؟
بهترین راه برای پیشگیری از نارسایی قلبی، کنترل عوامل خطرزا میباشد. با ایجاد تغییر در شیوه زندگی همراه با داروهای موردنیاز، بسیاری از عوامل خطرساز بیماری قلبی مانند فشار خون بالا و بیماری عروق کرونر قابل کنترل خواهند بود.
دیدگاه شما